เก็บเช็คครับเก็บเช็ค เรื่องเล่าเขย่าขวัญ

อาชีพของกระผมเป็นพนักงานส่งเอกสารประจำบริษัทแห่งหนึ่ง ในทุกๆ เช้าผมจะมีหน้าที่มารับเอกสารจากฝ่ายต่างๆ ของบริษัท อ้อผมลืมแนะนำตัวไป ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเองก่อนนะครับท่านผู้อ่าน ผมชื่อบอล ปัจจุบันอายุยี่สิบสองปี ผมต้องขอบอกก่อนนะครับ เรื่องที่ผมจะเล่าดังต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงไม่อิงนิยาย เป็นเรื่องที่ผมเจอะเจอมากับตัว พูดแล้วยังขนลุกไม่หายเลย ไม่นึกไม่ฝันว่าชาตินี้จะมาเจอเรื่องราวแบบนี้ได้ ผมขอเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ “บอล เดี๋ยวไปเก็บเช็คบริษัทนี้ให้พี่หน่อยนะ เมื่อวานใช้ตาจวนไปก็ไม่ได้กลับมา วันนี้เราว่างพี่วานไปอีกหนนะ” พี่ออยเป็นพนักงานบัญชี มักจะใช้ผมไปทำงานรับเช็ค วางบิล ติดตามเอกสารต่างๆ ของแผนกอยู่เสมอ ด้วยความที่พี่ออยเป็นคนที่มีอัธยาศัยดี นิสัยดี พูดจาเข้าใจง่ายแถมใจดีอีกต่างหาก ทำให้เวลาพี่ออยสั่งงานผมมักจะได้รับหน้าที่ไปทำเสมอ แตกต่างจากพนักงานบัญชีคนอื่นๆ ที่ผมมักจะไม่ถูกคอ ยังมีเจ้มาลัยเจ้าแม่ฝ่ายบัญชีด้วย แล้วมีเรื่องทำให้ผมโดนด่าเป็นประจำ แหมก็แมสเซ็นเจอร์กับฝ่ายบัญชียังไงก็เป็นของคู่กันละครับ ก็เหมือนน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าอย่างไงอย่างงั้น และไอ้เรื่องที่พี่ออยให้ผมไปรับเช็คนี่แหละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ เกือบจะสิบโมงแล้วที่ผมขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจขับมาถึงที่บริษัทแห่งนี้ ก่อนอื่นผมขอบอกก่อนเลยนะครับว่า ผมยังไม่เคยมาเก็บเช็คบริษัทแห่งนี้เลย เพราะปกติเส้นทางสายนี้ผมไม่ได้มีหน้าที่มาเก็บเช็ค ผมจะวิ่งผ่านเส้นทางสายอื่นและอาจเป็นวันดวงซวยของผมก็ได้ที่ต้องมาเจอเหตุการณ์ที่ไม่มีวันลืมไปจนชั่วชีวิต “โถ่ ขับรถภาษาอะไรของมันวะ ไม่ดูตาม้าตาเรือบ้างเลย คิดจะแซงก็แซงอย่างนั้นเหรอวะไอ้บ้า” ผมสบถคำด่ารถเก๋งคู่กรณีออกไป หลังจากขับปาดซ้ายแซงจนเกือบชนรถมอเตอร์ไซค์ของผม ดีที่ผมอาศัยความชำนาญในการขับรถหลบหลีกได้ทันผมเลยไม่ได้ใส่ใจ ขับรถออกมาจากตรงนั้น ขับมาได้ไม่นานเสียงรถหวอขอทางกั้นอยู่อีกฝั่ง เห็นรถพยาบาลกำลังขับในความเร็วไปรับผู้ได้รับบาดเจ็บจากรถชนกัน ผมไม่ได้ฟังหรอกว่ารถอะไรชนกัน เพราะผมก็เพิ่งผ่านเหตุการณ์มาเมื่อครู่ เมื่อคิดภาพกลับไปแล้วมันก็ทำให้ผมอกสั่นขวัญแขวนได้มากทีเดียว อุบัติเหตุสมัยนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ ที่เคาน์เตอร์ด้านหน้าตึก ปกติแล้วมักจะมีประชาสัมพันธ์คอยบริการอยู่หน้าเคาน์เตอร์ […]

เสื้อมือสอง เรื่องเล่าเขย่าขวัญ

วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ซื้อเสื้อมือสองของเพื่อนร่วมงาน แบบไม่ศึกษาที่มาของเสื้อ เมื่อ 3 ปีก่อน เราทำงานอยู่ออฟฟิศแห่งหนึ่ง ออฟฟิศเรามีพนักงานทั้งหมด 10 คนเป็นผู้หญิงทั้งหมด เป็นงานเกี่ยวกับการตรวจสอบบัญชีเงินกู้นอกระบบ เพื่อนร่วมงานเรามีคนที่อายุน้อยที่สุด 1 คน เป็นวัยรุ่น ชอบซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัว ชอบซื้อเสื้อผ้ามือสองตามตลาดนัด เพราะใส่แล้วทิ้งแบบไม่เสียดายแล้วก็ราคาถูก ช่วงนั้นเป็นช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน อากาศเริ่มหนาวมาก น้องมันเลยชวนเราไปเดินตลาดนัดเปิดท้าย เพื่อหาซื้อเสื้อกันหนาวมือ 2 ใส่ เราก็ไปเป็นเพื่อนมัน เราขอไม่เปิดเผยชื่อของเพื่อนร่วมงานนะคะ (ขอใช้นามสมมติว่าเอ) เอพูดว่า พี่ หนูจะไปซื้อเสื้อไปเป็นเพื่อนหนูหน่อย เราก็เดินในตลาดนัดเปิดท้าย สักพักก็เดินมาเจอร้านขายเสื้อมือ 2 ร้านนี้มีเสื้อกันหนาวเยอะมาก ราคาตัวละไม่เกิน 30 บาท คือถูกมาก ปกติที่เคยมาซื้อเป็นเพื่อนน้องเอ จะเจอร้านที่ขายตัวละ 70-80-90 บาท บางทีก็ตัวละ 100+ แต่ไม่เคยเกิน 150 แต่ครั้งนี้เป็นร้านมาตั้งใหม่ เพิ่งเคยมาขายครั้งแรก น้องเอเห็นว่าเสื้อสวยมาก บางตัวเหมือนเป็นแบรนด์เนม สภาพดีมาก ไม่มีตำหนิเลย น้องเลือกสักพักก็ได้เสื้อแขนยาว สีแดงตัวนึง ราคา 40 […]

ไซต์งานกลางป่า เรื่องเล่าเขย่าขวัญ

เรื่องราวทั้งหมดเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ คุณตูน ได้นัดเพื่อนสองคนมานั่งดูฟุตบอลกัน เพื่อนสองคนของคุณตูนชื่อ คุณนอ และ คุณเอก ทั้งสามได้นั่งรอดูฟุตบอลกันจนถึงเวลาประมาณตีหนึ่ง แล้วคุณเอกก็เอ่ยขึ้นมาว่าหิว เดี๋ยวหาอะไรกินกันก่อนและคุณเอกก็อาสาไปซื้อของเองเพราะมีความอาวุโสน้อยสุดโดยยืมรถของคุณนอไปซื้อ ซึ่งเป็นรถมอเตอร์ไซค์ PCX ซึ่งจะมีขนาดค่อนข้างใหญ่ จนผ่านไปประมาณสี่สิบนาที คุณเอกก็ยังไม่มา จนฟุตบอลหมดครึ่งแรกไปแล้วก็ยังไม่มา คุณนอจึงโทรหาคุณเอก คุณเอกก็บอกว่าทำธุระอยู่ ก็นั่งรอกันจนฟุตบอลจบ ประมาณตีสี่เกือบตีห้าก็ยังไม่กลับมา คุณตูนและคุณนอเป็นห่วงมาก ก็เลยเดินลงไปข้างล่าง ไปเจอยามประจำหอพัก ยามบอกว่าเห็นคุณเอกเอาเสื้อของวินมอเตอร์ไซค์ที่เค้าเอาเก็บไว้หน้ารถไปใส่ แล้วขี่รถออกไป คุณตูนและคุณนอก็คิดว่าคุณเอกเล่นพิเรนทร์อะไร ทั้งสองจึงนั่งรออยู่หน้าหอพักอีกประมาณยี่สิบนาที คุณนอเลยโทรหาคุณเอกอีกที โทรติดแต่ไม่มีคนรับ แล้วรถ PCX ของคุณนอจะมี GPS บอกตำแหน่งอยู่ด้วย คุณนอจึงลองเปิด GPS แล้วลองค้นหาตำแหน่งของคุณเอก ปรากฏว่ารถไปอยู่ตรงถนนเส้นหนึ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปไกล คุณตูนและคุณนอตกใจมากกลัวว่าคุณเอกจะโดนปล้น คุณตูนก็เลยขับรถตาม GPS ไป พอขับออกไปได้สักพัก ก็ไปเจอตำรวจสายตรวจสองคนขี่รถจักรยานยนต์อยู่ จึงได้เข้าไปขอความช่วยเหลือ แล้วเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง แล้วคุณตูนก็ขอให้ตำรวจร่วมเดินทางไปด้วย พอถึงตำแหน่งตามที่ GPS ระบุ ซึ่งสองข้างทางจะเป็นป่า ถนนจะถมสูงขึ้นมาจากสองข้างทางเล็กน้อย ทุกคนจึงลงไปหาคุณเอกในป่า ตรงนั้นมืดมาก ไม่มีบ้านคน ไม่มีไฟเลย ต้องใช้ไฟจากมือถือส่องทางเอา […]

คนเล่นของ คุณไสยจองเวร! เรื่องเล่าสยองขวัญ

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ส่งมาจากคุณเลิฟครับ คุณเลิฟเล่าว่า.. สมัยที่ผมยังเด็ก จำได้ว่าราวๆ ม.1 มั้งครับ ครอบครัวผมมีกันอยู่ 4 คน มีผม แม่ พี่สาว และน้องสาว แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงที่ยายผมเสีย แต่ยายได้ทำพินัยกรรมไว้ โดยยกที่ดินให้แม่ผมแปลงหนึ่ง ส่วนสมบัติอื่นๆ ก็แบ่งๆ ให้ป้า ให้น้าไป.. เรื่องมันเกิดตอนที่แม่ผมขายที่ดินแปลงนั้นได้ครับ แม่ได้เงินมาจำนวนหนึ่ง แล้วป้าผมแกมาขอครึ่งหนึ่ง ทั้งๆ ที่ป้าแกไม่มีส่วนในที่ดินนี้เลย แต่แม่ผมก็แบ่งให้นะ แต่ก็ไม่ถึงครึ่งตามที่ป้าขอ ทำให้ป้าแกไม่พอใจ ถึงกับขู่อาฆาตไว้ว่า ‘ครอบครัวมึงจะต้องอยู่ไม่เป็นสุข คอยดูแล้วกัน!’ แล้วป้าแกก็ หายหน้าหายตาไปเลย.. จนเวลาผ่านไปหลายเดือน ทุกคนรวมถึงผมต่างลืมเรื่องที่ป้าขู่อาฆาตไปเสียสนิท และแล้ว เหตุการณ์แปลกๆ ก็เริ่มเกิดขึ้นกับครอบครัวผม.. คืนหนึ่ง ที่พวกเรานอนหลับกันอยู่ ซึ่งตอนเด็กพวกเรา 3 พี่น้อง จะมานอนรวมกันในห้องแม่ เพราะเป็นห้องใหญ่ มีเตียงใหญ่ ขณะที่ผมกำลังเคลิ้มๆ จะหลับ ก็ได้ยินเสียงคนบิดลูกบิดประตูห้อง ‘แก๊กๆ’ เหมือนพยายามจะเปิดเข้ามาแต่ติดล็อค ผมเงี่ยหูฟังอยู่พักหนึ่ง แต่เสียงนั้นก็ยังดังต่อเนื่อง ผมเอื้อมมือไปจับแขนพี่สาวเพื่อจะปลุก แต่พี่สาวผมรู้สึกตัวก่อนแล้ว […]

ซอครวญ นิยายสยองขวัญ โดย ธีร์ วรรณกร [ตอนที่ 3]

ซอครวญ ตอนที่ 2 “แล้วสรุปนี่ครูจะกลับไปนอนที่บ้านพักหรือครับ หรือว่าอย่างไร?” “ไม่หรอกครับยังไงซะ คืนนี้มันก็ยังเป็นเวรตรวจโรงเรียนของผมอยู่ คือผมว่าจะขนเอาพวกผ้าห่มพวกหมอนไปนอนกับลุงที่ป้อมนั่นแหละ เห็นมีแคร่ไม้ไผ่เล็กๆอยู่ติดกันตั้งสองตัวไม่ใช่เหรอครับ ผมว่าเวลานอนก็พอจะเบียดกันได้” “โห.เอางั้นเลยเหรอครับครู? พับผ่าสิซื่อดีแท้ครูใหม่นี่ เอ้า!!ถ้าจะนอนที่ป้อมกับผมก็ไม่เป็นการขัดข้องครับเชิญตามสบาย แต่ตอนนี้ผมว่าครูรีบเก็บข้าวเก็บของปิดไฟแล้วล็อคห้องหมวดไว้ให้ดีก่อนเถอะครับ ไอ้เรื่องนอนที่ป้อมน่ะไม่มีปัญหาเลยสักนิดเดียว” วีระรีบรับคำแล้วเร่งจัดแจงทำตามประสงค์ในทันที โดยไม่รีรอช้า ชั่วอึดใจเขาก็ย้ายที่นอนมาอยู่ที่ป้อมยามกับคนยามผู้อาวุโสได้ดั่งใจโดยไม่มีอะไรมารบกวนอีกเลยแม้แต่นิดเดียว ส่วนลุงยามนั้นก็ทำหน้าที่ของแกไปอย่างเช่นเคยโดยปล่อยให้ครูวีระนอนหลับพักผ่อนอย่างตามสบายเข้านิทราไปแบบไม่ต้องกังวลอันใดจนตลอดคืน.. ในช่วงเวลาของวันหยุดอันเป็นวันเสาร์-อาทิตย์นั้น วีระเขาก็ยังได้มาปฏิบัติหน้าที่ที่โรงเรียนดังเดิมไม่ได้หยุดหย่อน เหตุเพราะเขาได้มีนัดหมายให้นักเรียนชมรมวงโปงลางนั้นมาทำการฝึกซ้อมกันทุกวันเสาร์และอาทิตย์รวมถึงช่วงเย็นนับตั้งแต่วันจันทร์หน้าเป็นต้นไป เพื่อที่จะนำขึ้นแสดงในงานสำคัญของโรงเรียนอันเป็นงานใหญ่พอสมควรในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า ดังนั้นผู้ควบคุมดูแลวงก็จะเป็นใครไม่ได้เลยนอกจากเขา ถ้าไม่นับรวมครูนาฏศิลป์อีกสามท่านที่มาช่วยดูและปรับท่ารำให้นางรำเพื่อให้เข้ากับนักดนตรีซึ่งก็จะไม่ค่อยได้มาที่ห้องดนตรีบ่อยเท่ากับเขามากนักในฐานะครูผู้ควบคุม ครั้นเมื่อถึงเวลาพักเที่ยงนั้นเอง ในขณะที่นักเรียนทุกคนออกจากห้องไปรับประทานอาหารในสถานที่รับรองกันหมด ห้องทั้งห้องก็เหลือเพียงความเงียบงันเข้ามาปกคลุมแทน  ครูวีระซึ่งไม่ได้ออกไปรับประทานอาหารกลางวันนอกห้องเช่นครูคนอื่นๆนั้น  ด้วยความเหนื่อยล้าสมองต้องการผ่อนคลายจิตใจบ้างเขาจึงเดินไปหยิบพิณโปร่งตัวหนึ่งขึ้นมาจากแท่นวางข้างๆโต๊ะที่ทำงาน แล้วนำมานั่งบรรเลงบนเก้าอี้ด้วยความสบายอารมณ์ ภายในท่วงทำนองสำเนียงอีสานที่ระรื่นหูไม่มีขัดโน้ต จากการสลับไล่เรียงนิ้วในช่องคอร์ดที่ชำนิชำนาญ แต่ในขณะที่เขากำลังบรรเลงเล่นลายเพลงไปเพลินๆอยู่นั้น สายตาของเขาที่กวาดมองไปมาโดยไร้จุดหมายนั้นก็พลันมาสะดุดเพ่งเล็งอยู่กับสิ่งๆหนึ่งบนโต๊ะทำงานของตนเอง โดยโต๊ะตัวนี้นั้นเป็นเฟอร์นิเจอร์แบบโต๊ะทำงานของพนักงานหรือของพวกเจ้านายทั่วๆไป แต่มีกระจกบานใหญ่วางซ้อนทับอีกชั้นหนึ่งไว้ด้วย และใต้กระจกบานนั้นเขามองเห็นปลายๆมุมของกระดาษหรือคาดว่าน่าจะเป็นแผ่นภาพถ่ายอะไรสักอย่างซึ่งถูกบดบังไว้ด้วยกองสมุดงานนักเรียนอีกทีหนึ่งอยู่ตรงนั้น  คงด้วยความไม่ได้สังเกตเห็นมาก่อนเลย เขาจึงนึกฉงนใจขึ้นในบัดนั้นนั่นเอง หยุดการเล่นพิณพร้อมกับนำไปวางไว้ที่เดิม แล้วจัดการย้ายกองสมุดนักเรียนเหล่านั้นมาไว้อีกด้านหนึ่งซึ่งเป็นด้านตรงข้าม และเมื่อเขาได้พบว่ากระดาษที่เห็นแค่มุมน้อยๆเมื่อครู่แผ่นนั้นมันคือภาพถ่ายของใครคนหนึ่ง ครูหนุ่มก็ยิ่งเริ่มมีความสนใจกับมันมากขึ้น เขาจ้องมองมันอย่างพิจารณาก็พบว่า ในภาพถ่ายใบนั้นปรากฏเป็นภาพของชายผู้หนึ่งใส่ชุดนักดนตรีวงพื้นบ้านซึ่งน่าจะเป็นวงโปงลาง เป็นชุดไหมสีเหลืองทองงามตา มีสร้อยดอกรักคล้องไว้ที่คอ นุ่งผ้าโสร่งที่หลากสีสันดูสะอาดสะอ้าน ที่เอวก็ผูกมัดไว้ด้วยผ้าข้าวม้าอย่างเรียบร้อย ชายในภาพถ่ายนั้นอยู่ในกิริยาอาการนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกตัวหนึ่ง ซึ่งมือทั้งสองของเขากำลังแสดงการบรรเลงซออีสานคันหนึ่งอย่างองอาจในมาดศิลปินและพร้อมกับสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ชายผู้นี้ตัดผมรองทรง สีผิวน้ำตาลแดงใบหน้าคมสันแลดูเข้มและบวกกับรอยยิ้มบนใบหน้าที่ดูมีเสน่ห์อย่างไรพิลึกเมื่อได้คู่กับหน้าที่ที่เขาได้ทำ แก้มทั้งสองข้างถูกปาดเอาไว้ด้วยแป้งสีขาวอันเป็นรอยนิ้วมือปาดเป็นขีดไว้พองาม […]

ทำเป็นตัวอย่าง ประสบการณ์ขนหัวลุก

เรื่องนี้เป็นเรื่องตั้งแต่ฉันเรียนอยู่มหาลัยค่ะ เกิดขึ้นมาสัก 6-7 ปีที่แล้ว ที่ฉันได้ไปขึ้นไปเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือ ส่วนใหญ่แล้วมหาลัยแห่งนี้จะให้นักเรียนปีหนึ่งนั้นอยู่ในห้องพักภายในมหาลัยค่ะ เพื่อความสะดวกสบายและการปรับตัวเข้ากิจกรรมของทางมหาลัย ตัวหอพักนี้ก็แบ่งเป็นสองพื้นที่นะคะ มีหอพักหญิงและหอพักชายด้วยความที่มหาลัยของฉันนั้นอยู่ที่ตีนเขา เอาเป็นว่าติดธรรมชาติสุดๆ เลยก็ว่าได้ เรื่องมันมีอยู่ว่า ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน ได้ไปเที่ยวถนนคนเดินในตัวเมือง เเล้วก็ต่อไปที่ร้านบรรเทิงกันจนเลยเวลาเข้าห้องพักที่มหาลัย จำได้ว่าตอนนั้นเราขับรถกันมากว่าจะถึงหน้ามหาลัยก็เป็นเวลา 5 ทุ่มเเล้ว ฉันกับเพื่อนๆ ก็ดื่มกันมาเล็กน้อย เราเลยขับรถไปส่งเพื่อนผู้ชายที่หอพักชายใน เพราะเราสามคนที่เป็นผู้หญิงได้ไปเช่าห้องพักด้านนอกไว้แล้ว แต่เพื่อนเราที่เป็นผู้ชายไม่อยากเสียเงินเพราะต้องเปิดอีกห้อง เพื่อนเราก็ขับรถเข้ามหาลัยตรงไปโซนหอพักชาย ด้วยความที่หอพักทุกตึกมีพี่ยามนั่งเฝ้าด้านล่างทางเข้า กับการที่ต้องเซ็นซื้อเข้าออกหอ เราก็แบบนักศึกษาปี 1 ยังไม่อยากจะโดนหักคะแนนความประพฤติ ก็เลยคิดว่าจะปีนหอพักกัน ไอ่เราก็ผู้หญิงที่เป็นห่วงเพื่อนผู้ชายก็เลยลงไปกับเพื่อนผู้หญิงอีกคน เป็นว่าตอนนี้เราลงจากรถไปสามคน เป็นผู้หญิงสองและผู้ชายหนึ่ง เพื่อนผู้ชายที่จะปืนหอก็ลัดเลาะหาที่เหมาะๆ ที่จะปีน เพราะด้านหลังของหอพักคือเป็นป่าเป็นเขา ค่อนข้างลับตาคนพอสมควร เราเลยคิดว่าจุดนี้เหมาะที่จะให้เพื่อนทำบาป พอดีห้องเพื่อนอยู่ชั้นสาม เลยกำลังคิดอยู่ว่าจะปีนยังไงเพราะนี้มันเป็นครั้งแรกค่ะ พอดีชั้นแรกด้านล่างเป็นลูกกรงกันขโมยคิดว่าเพื่อนน่าจะปีนได้ เพื่อนผู้ชายเลยเริ่มปีนกรงเหล็ก อยู่ๆ เราก็ได้ยินเสียงคนเดินอ้อมมา ตอนแรกเราตกใจกันมากค่ะเลยหันไปดู เเต่สรุปคือเป็นผู้ชายดูท่าจะเป็นรุ่นพี่ เขาก็ทำหน้าทำหน้านิ่งๆ มองมาทางเรา แบบเหมือนว่ามาทำอะไรตรงนี้ แล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า “จะปีนหอเหรอ” เราสามคนก็มองหน้ากันเเล้วพยักหน้าค่ะ พี่เขาก็ยิ้มๆ […]

เขาใช้กูมา อาถรรพ์คุณไสยที่สุรินทร์

เรื่องเล่าจากอีเมลที่ส่งมาทางรายการ The Shock จากน้องคนหนึ่งที่ไม่ได้ระบุชื่อมา สมมติว่าชื่อ เอ นะครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นที่กรุงเทพ เดิมทีเอนั้นเป็นคนจังหวัดสุรินทร์ เรียนหนังสืออยู่ที่สุรินทร์ แต่ในช่วงปิดเทอมเอก็เข้ามากรุงเทพ เพื่อมาทำงานหารายได้พิเศษที่โรงงานที่น้าสาวทำงานอยู่ พอใกล้จะเปิดเทอมเอก็กลับบ้านที่สุรินทร์เพื่อเตรียมตัวสำหรับการเปิดภาคเรียนตามปกติ เอกลับมาบ้านได้ไม่ถึงวัน แฟนน้าที่อยู่ที่กรุงเทพก็โทรกลับมาหายายที่สุรินทร์ ว่าน้าสาวเป็นอะไรไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็มีอาการแปลกๆ คือเดี๋ยวก็ร้องไห้ เดี๋ยวก็หัวเราะ พอยายรู้แบบนั้นก็ออกไปจุดธูปที่หน้าบ้าน แล้วก็โทรกลับไปหาแฟนน้าคนนี้ แล้วบอกว่า “มึงพาตัวมันมาที่สุรินทร์คืนนี้เลย!” แฟนน้าก็ถามว่าเป็นอะไรครับแม่ แต่ว่ายายยังไม่บอก บอกแค่ว่าให้รีบพากลับมาที่สุรินทร์ก่อน แฟนน้าก็พาน้ากลับสุรินทร์ โดยการเดินทางทางรถไฟ แต่ระหว่างทางแฟนน้าเล่าให้ฟังว่า ตัวน้าสาวนั้นบางทีก็นั่งเฉยๆ อยู่ดีๆ ก็หัวเราะ บางทีจะวิ่งออกจากโบกี้รถไฟ แฟนน้าก็ต้องรีบวิ่งไปดึงกลับมา ซักพักก็ร้องไห้ สลับกับหัวเราะ เป็นอยู่แบบนี้ตลอดทางพอไปถึงบ้านที่สุรินทร์ ยายก็บอกกับแฟนน้าว่า “กูเห็นแล้ว โดนของไม่ดีมาแน่ๆ” ที่คุณยายรู้เพราะว่ายายเป็นร่างทรงประจำหมูบ้าน และยายก็บอกอีกว่า ลำพังยายคนเดียวเอาไม่อยู่แน่ๆ เลยให้ที่บ้านไปนิมนต์หลวงพ่อมา เช้าวันนั้นพอเอตื่นขึ้นมา ก็เห็นสายสิญจน์ล้อมเต็มบ้านเลย แล้วยายก็ให้น้าสาวเข้าไปอยู่ตรงกลางสายสิญจน์ พอหลวงพ่อมาถึง หลวงพ่อก็ทำพิธี ตอนแรกน้าสาวก็นอนอยู่ปกติ แต่พอหลวงพ่อเริ่มสวดมนต์ อยู่ดีๆ น้าสาวก็เด้งลุกขึ้นมานั่ง ทำตาขวาง […]

เรื่องเล่าจากทหารพราน เรื่องเล่าสยองขวัญ

ในสมัยก่อนคุณคิงเป็นทหาร ประจำการอยู่ที่ชายแดนจังหวัดตาก มีคุณลุงท่านนึงที่บ้านอยู่แถวๆ นั้น แกเห็นพวกของคุณคิงบ่อยๆ เข้าก็ได้มานั่งคุยด้วย แกบอกว่า แกก็เคยเป็นทหารพรานอยู่ทางภาคอีสาน แล้วแกก็ถามว่า อยู่ในป่าแบบนี้ เคยเจอผีบ้างหรือเปล่า คุณคิงก็ตอบว่า ลุงมาพูดอะไรกลางค่ำกลางคืนแบบนี้ พวกผมเข้าเวรกันอยู่ แกก็พูดขึ้นว่า มีเรื่องเล่าให้ฟัง คุณคิงและคนอื่นๆ ก็ตั้งใจฟังด้วยความสนใจ สมัยที่แกเป็นทหารพราน เมื่อก่อนยังเป็นแค่การรับจ้าง ไม่มีสวัสดิการอะไรมากมาย แล้วแกก็ค่อนข้างจะเป็นคนที่เกเร แกมีเพื่อนอยู่คนนึงที่เป็นบัดดี้ เวลาออกตรวจพื้นที่หรือลาดตระเวนตามแนวตะเข็บชายแดนก็มักจะไปด้วยกัน ซึ่งจริงๆ ก็ไปด้วยกันหลายคน แต่จะสนิทกับเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษ เพื่อนคนนี้ชื่อ ลุงเทียน เวลาลาดตะเวนบางทีคุณลุงแกก็นำ บางทีลุงเทียนก็นำ แต่ส่วนมากลุงเทียนจะนำมากกว่า เวลาประจำตามจุดต่างๆ คุณลุงแกก็จะแอบเอาเหล้าเข้าไปให้ หลังๆ มาโดนหัวหน้าที่มียศสูงกว่าจับแยกกัน เพราะว่าทั้งสองคนเมาด้วยกันบ่อยเกินจนเสียงานเสียการ ไม่ยอมมาปฏิบัติหน้าที่ มีอยู่วันหนึ่งหลังจากโดนจับแยกแล้ว คุณลุงกับลุงเทียนก็ต้องเข้าเวรคนละจุด แต่ด้วยความที่คุณลุงอยากเหล้า แกก็นึกถึงลุงเทียน ว่าเวลานี้ลุงเทียนเป็นยังไงบ้าง จะอยากเหล้าเหมือนกันไหม ระหว่างที่แกกำลังคิด หูก็ได้ยินเสียงเหมือนคนวิ่งผ่านไปแถวๆ ข้างหน้า ตรงจุดที่แกเข้าเวรอยู่ แกก็หยุดนิ่งแล้วฟังเสียง สักพักก็ได้ยินเสียงมาจากด้านหน้าอีกครั้ง ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ แกรีบเปิดสปอร์ตไลท์ส่องฝ่าความมืดไปบริเวณหน้าป้อม แกเห็นเป็นเงาคนแว้บๆ […]

เฮี้ยน! วิญญาณหลอนที่บุรีรัมย์

เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณนุ่นเมื่อสิบสองปีที่แล้ว ที่จังหวัดบุรีรัมย์ครับ เรื่องออกจะเศร้าๆ นะ แต่เราว่ามันน่ากลัวดี ก็ขอแสดงความเสียใจกับคุณนุ่นและครอบครัวด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า คุณนุ่นมีป้าสะใภ้เปิดร้านขายยาอยู่ มีคุณลุงประกอบอาชีพส่งมะเขือเทศให้จังหวัดนครราชสีมา ทั้งสองมีลูกสามคน แล้วคุณป้าเป็นคนที่ดุมาก อะไรนิดหน่อยก็จะตวาดใส่ตลอด วันหนึ่งก็มีคนมาบอกกับคุณป้าว่าคุณลุงนอกใจนะ ที่เห็นกลับบ้านไม่เป็นเวลานี่ก็เพราะแอบไปอยู่กับเมียน้อย คุณป้าได้ยินแบบนั้นก็เลยจะลองเช็กดู ก็พาลูกสาวไปคนนึง ขึ้นมอเตอร์ไซค์ไปโทรศัพท์ตู้สาธารณะ แต่พอโทรไปจะดูว่าทางฝั่งลุงนอนอยู่ที่ที่บอกไว้จริงหรือเปล่า ปรากฏว่าโทรไม่ติด คุณป้าก็เลยโมโห ขึ้นมอเตอร์ไซค์จะกลับ แต่ไม่ทันถึงบ้านก็ประสบอุบัติเหตุ โดนรถสิบล้อทับเสียชีวิตไปซะก่อน ลูกสาวเองก็เสียชีวิตเช่นกัน พอญาติๆ ทราบเรื่องก็รีบมาช่วยงานกัน แต่ก็ยังติดต่อคุณลุงไม่ได้ ทำให้คุณลุงยังไม่ทราบเรื่องว่าเมียตายแล้ว งานศพก็จัดขึ้นที่วัดไม่ไกลจากบ้านคุณป้ามากนัก คืนที่สองของงาน แขกมากันเยอะกว่าคืนแรก อุปกรณ์จำพวก หม้อ ถ้วย ชาม ของที่วัดมีไม่พอ ผู้ใหญ่ก็เลยใช้คุณนุ่นให้ไปเอาของจากบ้านผู้ตาย คุณนุ่นก็อิดออดไม่อยากไปเพราะกลัวผี แต่สุดท้ายก็ยอมไปโดยไปกับพี่ชายอีกคนนึง พอไปถึงหน้าบ้านก็เห็นว่ารถของลุงจอดอยู่หน้าบ้าน ทั้งคู่ก็อุ่นใจขึ้นเพราะมีคนอยู่ด้วยแล้ว ลุงเองก็คงจะรู้แล้วว่าเมียตัวเองตาย พอเปิดประตูบ้านเข้าไปปุ๊บ เห็นลุงยืนอยู่ตรงบันไดขั้นที่สาม แล้วเงยหน้าตะโกนคุยกับใครไม่รู้ที่ชั้นสองอยู่ ลุงพูดเสียงดังมาก เหมือนทะเลาะกันอยู่ คุณนุ่นกับพี่ชายยืนอยู่ไม่ห่างคุณลุงมาก ก็งงๆ ว่าแกทะเลาะกับใครอยู่ แต่คิดว่าคงเป็นญาติฝ่ายคุณป้าเข้ามาที่บ้าน จะมองขึ้นไปดูก็ไม่เห็นว่าเป็นใคร เพราะชั้นสองไม่ได้เปิดไฟ ซักพักก็มีกระโถนลอยลงมาจากชั้นสองอย่างแรง เหมือนถูกปาลงมา […]