กระสือยายเกอ เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
สวัสดีค่ะ เรามีประสบการณ์ที่อยากจะมาแชร์ให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกัน เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับเราโดยตรงหรอกค่ะ แต่มันเกิดในช่วงยุคสมัยของคุณยายแล้วก็คุณแม่เรา ขอเกริ่นก่อนนะคะ สมัยก่อนที่บ้านคุณยายเราจะเป็นวังกุ้ง (บ่อเลี้ยงกุ้ง) แล้วก็จะมีป่าจากขึ้นเต็มไปหมด ซึ่งปัจจุบันก็ยังเป็นวังกุ้งอยู่ค่ะ แต่ว่าป่าจากมันเริ่มลดน้อยลงไป ในสมัยนั้นยังไม่มีถนนตัดผ่าน เวลาจะสัญจรไป-มาก็จะใช้เรือเป็นหลัก คุณยายเราเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนตอนคุณยายทำวังอยู่ คุณยายเรามีเพื่อน ๆ ที่ช่วยกันทำวังด้วยกัน แล้วก็มีเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อว่า เกอ ยายเกอ มีลูกสาว 1 คน แต่สามีของยายเกอได้เลิกรากับแกไป เมื่อตอนที่ลูกสาวของแกยังเด็กๆ ยายเกอแกเป็นคนที่หน้าตาดีอยู่ เป็นคนมีเงิน ก็ส่งลูกให้ไปเรียนในกรุงเทพฯ แล้วลูกก็นาน ๆ ทีกว่าจะกลับมาหายายเกอสักครั้ง แกก็เลยต้องอยู่คนเดียว แล้วบ้านของยายเกออยู่ห่างกับบ้านคุณยายของเราก็เยอะอยู่นะคะ คือต้องพายเรือกันไปหาค่ะ บ้านยายเกอจะอยู่ลึกเข้าไปในป่าจากอีกค่ะ ตอนสาว ๆ ก็ไม่ค่อยมีใครยุ่งกับยายเกอ เพราะว่าแกเป็นคนปากร้าย แต่ไม่ได้นินทาใครนะคะ ปากร้ายในที่นี้หมายความว่า ถ้าใครมายุ่งหรือมาทำอะไรแก แกจะด่า และก็ไล่ตะเพิดไปเลย เวลาผ่านไป ยายเกอก็แก่ลง ช่วงนั้นแถวบ้านคุณยายเรามันมีข่าวลือเกี่ยวกับผีต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น ผีพรายน้ำ ผีกระสือ ผีเปรต […]
คืนปล่อยของ คุณไสยไข่เน่าในคืนวันพระใหญ่
เรื่องนี้ส่งมาจากคุณหมิวครับ คุณหมิวเล่าว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องของแม่เราเองค่ะ เกิดขึ้นเมื่อเกือบ 40 ปีก่อนได้แล้ว ตอนนั้นแม่เราอายุเพียง 17 ปี บ้านที่แม่อยู่ตอนนั้นอยู่ที่จังหวัดทางภาคอีสาน เป็นบ้านไม้ยกใต้ถุนสูง และจะมีน้ำท่วมทุกๆ ปี และปีนั้นก็เช่นกัน น้ำท่วมใต้ถุนบ้าน ตากับยายเราช่วยกันหาไม้เป็นแผ่นๆ มาตีเป็นทางเดิน จากบนบ้านออกไปถึงเนินดินที่เป็นที่ผูกเรือ เนื่องจากน้ำท่วม ดังนั้นตอนกลางคืนเวลาปวดหนักปวดเบา จะต้องขับถ่ายลงตรงรูแตกที่พื้นไม้แทน ซึ่งคืนที่เกิดเรื่องเป็นคืนวันพระใหญ่ค่ะ แม่ปวดเบาเลยลุกขึ้นมาถ่ายกลางดึก แม่เล่าว่า ตอนที่แม่เปิดแผ่นไม้ที่ใช้ปิดรู้กันสัตว์มีพิษขึ้นมานั้น มีลมเย็นๆ วูบหนึ่งพัดใส่หน้าแม่จนผมปลิว ตอนนั้นแม่ไม่ได้คิดอะไร รีบปล่อยรีบกลับเข้านอนเพราะง่วงมาก พอตื่นมาตอนเช้า ยายเห็นหน้าแม่ก็ตกใจทักว่า ตาเอ็งไปโดนอะไรมา ทำไมช้ำเลือดช้ำหนองขนาดนั้น!? แม่จึงรีบวิ่งเข้าห้องไปส่องกระจก พอเห็นก็ตกใจมาก เพราะตาแม่ช้ำแดงเหมือนโดนชกเส้นเลือดแตก และมีน้ำเหนียวๆ ไหลออกมาตลอด แต่แม่บอกว่าไม่เจ็บเลย แม่ก็งงว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ ทั้งๆ ที่แม่ก็ไม่ได้ไปทำอะไรมา ตาที่เอาหญ้าไปให้ควายที่ล่ามไว้บ้านญาติกลับมาเห็น เลยถามแม่ว่า เมื่อคืนได้ลุกออกจากห้องมาหรือเปล่า? แม่บอกลุกมาฉี่ครั้งเดียวจ้ะ ตาได้ฟังอย่างนั้นก็ไม่พูดจา บอกให้แม่รีบไปแต่งตัว แล้วพานั่งเรือออกไปวัดป่าของหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆ กันทันที ตาพาแม่ไปหาพระอาจารย์ท่านหนึ่ง เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พระอาจารย์ฟัง พระอาจารย์จ้องหน้าแม่แล้วบอกว่า วันพระอย่าออกจากบ้าน หรือเปิดบ้านกลางดึกสุ่มสี่สุ่มห้า […]
ตะกรุดผี เรื่องเล่าสยองขวัญ
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของผมเองครับ เกิดขึ้นเมื่อสิบห้าปีที่แล้วตอนที่ภรรยาตั้งท้องลูกคนแรกครับ หลังจากที่ผมกับภรรยาแต่งงานกันได้สองปี เธอได้ตั้งครรภ์ลูก ผมดีใจมาก พอครบหกเดือนไปอัลตร้าซาวด์ดูแล้วปรากฎว่าเป็นลูกสาว ผมตั้งชื่อให้น้องล่วงหน้าว่า น้องข้าวปุ้น เพราะภรรยาชอบทานขนมจีนมาก พอถึงเดือนที่แปด เราตกลงใจกันว่าจะไปคลอดที่บ้านเกิดเธอที่ยโสธร ผมไปส่งเธอแล้วกลับมาพร้อมบอกว่าใกล้คลอดจะกลับมาหา หลังจากกลับมาทำงานต่อได้หนึ่งอาทิตย์ ทางเดียวที่จะติดต่อกันได้คือตู้โทรศัพท์สาธารณะที่ผมจะโทรไปสหกรณ์ใกล้ๆ บ้านเธอ วันหนึ่งผมไปทำงาน มีน้องผู้ชายคนนึงเป็นคนสุรินทร์ อายุ 18-19 ปี ทำงานอยู่กับผม ใกล้สิ้นเดือนมันไม่มีเงินกินข้าวเลยมาขอยืมผม ด้วยความสงสารผมจึงให้เงินมันไป 500 บาท ปรากฎว่ามันเอาเงินไปแทงไฮโลและแทงบอลได้เงินมาหมื่นกว่าบาท มันเอาเงินมาคืนผมพันนึง ผมบอกว่าเอาแค่ห้าร้อยก็พอ มันบอกงั้นคืนวันเสาร์นี้ผมพาพี่ไปเที่ยวแล้วกัน เมียพี่อยู่บ้านนอกนี่นา สาวสวยเยอะมาก ผมบอกไม่ไปหรอกเปลืองตังค์ มันบอกผมเลี้ยงเองพี่ ถึงเย็นวันเสาร์ผมออกมาตามนัด มันยื่นตะกรุดดอกนึงให้ บอกว่าให้ใส่ในกระเป๋ากางเกง ผมถามมัน มันก็บอกแค่เพียงว่า ไม่มีไรหรอกพี่! ตะกรุดสายล่างเฉยๆ เมื่อไปถึงผับที่ว่า ผมนั่งโต๊ะกินเหล้ากับมันสองคน มีสาวสองคนเดินมาขอนั่งด้วย ดูคุ้นหน้ามากๆ เธอบอกว่าทำงานเป็นสาวออฟฟิศโรงงานนี้ ผมกับหมอนั่นหันมองหน้ากัน มันโรงงานกูนี่หว่า! พอหันกลับมาเท่านั้นแหละ น้องผู้หญิงสองคนมานั่งบนตักเราทั้งสองแล้ว น้องมากอดมาหอมผม ผมรีบจับตัวน้องนั่งเก้าอี้ดีๆ แล้วรู้สึกว่าในกระเป๋ามันสั่นๆ เอามือจับดูถึงรู้ว่าเป็นตะกรุดดอกนั้น ผมกับน้องคนนั้นนั่งดื่มคุยกันจนถึงเที่ยงคืน น้องผู้หญิงคนที่มานั่งตักผมชวนไปต่อที่ห้องเธอ […]
น้ำหอมแบ่งขาย เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นในสมัยที่ผมยังอยู่ต่างจังหวัด เมื่อประมาณสิบถึงสิบสองปีที่ผ่านมา ในสมัยนั้นผมยังเป็นแค่นักศึกษาธรรมดาๆ ทั่วไป ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไป ที่มีกิจกรรมบ้าง เรียนบ้าง ผมมีเพื่อนที่สนิทอยู่คนหนึ่ง ชื่อจุ๊ เราสองคนเติบโตมาด้วยกัน เนื่องจากบ้านเราอยู่ใกล้กันมาก จุ๊นั้นเป็นคนที่มีความกระตือรือร้นอยู่ตลอดเวลา มีเวลาว่างเป็นไม่ได้ ต้องหากิจกรรมนู่นนี่ทำตลอด เธอเป็นนักศึกษาตัวยงที่มีกิจกรรมทำอยู่ตลอดเวลา บางครั้งในช่วงปิดเทอมเธอมักจะชวนเพื่อนๆ ไปสกรีนเสื้อยืด แล้วก็นำไปวางขายที่ตลาดนัดคนเดิน จุ๊จะมีโปรเจคนู่นนี่นั่นอยู่บ่อยๆ เรื่องก็มาเกิดที่ตลาดนัดคนเดินนี่แหละครับ ในช่วงท้ายๆ ของปีการศึกษา พวกเรามีวันหยุดยาว จุ๊จึงชวนผมกับเพื่อนอีกสองคน ไปทำสกรีนเสื้อ เพื่อจะนำไปวางขายที่ตลาดนัดคนเดิน เหมือนกับที่เคยทำผ่านมาอยู่บ่อยๆ เพื่อนผมอีกสองคน เป็นคนไปเดินหาแผง และแล้วพวกเราก็ได้แผงๆ หนึ่ง ซึ่งมีทำเลดีพอสมควร เพราะตรงนั้นมีคนเดินผ่านเยอะมาก ฝั่งตรงข้ามแผงของเรา มีร้านขายน้ำหอมแบบแบ่งขายมาเปิดอีกหนึ่งแผง ซึ่งมีน้ำหอมกลิ่นต่างๆ มากมาย พร้อมกับขวดที่หลากหลายทั้งสวยงาม ทั้งแปลก ให้ได้เลือกซื้อกัน น้ำหอมบรรจุแบ่งขายเป็นซีซี ซีซีละแค่ไม่กี่บาทเท่านั้น พี่เจ้าของร้านอายุน่าจะไม่เกินสามสิบปี เป็นชายหนุ่มรูปร่างปกติและมีมนุษยสัมพันธ์ดี ในวันแรกๆ ที่เรามาตั้งแผงขายด้วยกันนั้น เราก็ทักทายกัน พูดคุยถึงสับเพเหระต่างๆ เท่าที่จำได้ พี่เขาชอบร่อนเร่ขายไปตามตลาดนัดต่างๆ ทั่วประเทศ แต่ที่ไปมาล่าสุด คือจังหวัดที่ติดกับชายแดนประเทศหนึ่ง เพื่อนบ้านเรานั่นเอง หลังจากพวกเรา […]
เปรตป้าบัว เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
เรื่องนี้มาจากคุณโอ๊ค สมาชิกกลุ่ม TheHOUSE ครับ คุณโอ๊คเล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมได้รับฟังมาจากหลวงพี่ท่านหนึ่ง ตอนสมัยที่ผมบวชเณรเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว แน่นอนว่ามีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับภูตผีจากผู้เฒ่าผู้แก่ โดยเฉพาะ ผีเปรต ผีปอบ ผีโพง ผีกระสือ ผีกองกอย.. คือสมัยก่อนหมู่บ้านที่ผมอยู่ ยังไม่ได้พัฒนาเหมือนปัจจุบัน บ้านคนก็ยังไม่เยอะสักเท่าไหร่ วัดประจำหมู่บ้านจะอยู่ห่างออกไป แต่จะมีถนนตัดผ่านเข้าไปภายในตัววัด แล้วทะลุออกไปด้านหลังของวัด จะมีสะพานไม้เก่าๆ ซึ่งเชื่อมต่อไปสู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง มีประมาณ 10 หลังคาเรือน ห่างจากตัววัดออกไป 200 กว่าเมตร ซึ่งพื้นที่ตรงนั้นจะเต็มไปด้วยต้นไม้ปกคลุม ขนาดผ่านไปตอนกลางวันยังวังเวง และเงียบสงัดมาก แต่คนแถบนั้นอยู่กันนานจนชินไปแล้ว ส่วนบริเวณตัววัดจะล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ด้านหน้าจะมีต้นตาลใหญ่ 4 ต้น ส่วนด้านหลังจะปกคลุมไปด้วยป่าไม้ไผ่ และเป็นป่าช้าที่เอาไว้เผาศพ ซึ่งจะอยู่ใกล้กับถนนที่ไปยังหมู่บ้านนั้น หลวงพี่ยอดเล่าว่า ย้อนไปตอนที่ท่านยังเป็นสามเณร ท่านจะมีนิสัยเกเร และดื้อตามประสาเด็ก มีป้าคนหนึ่งชื่อว่าป้าบัว (นามสมมติ) แกมักจะมาทำบุญที่วัด ไม่ก็ตักบาตรที่หน้าบ้านแกเป็นประจำ แต่ป้าบัวแกเป็นคนขี้อิจฉา ชอบด่าว่า ชอบนินทาคนอื่น ไม่เว้นแม้กระทั่งเณรก็โดนดุด่าเป็นประจำ อย่างเช่นว่า บนพื้นศาลามีขี้นก หรือลานวัดไม่สะอาดมีใบไม้ร่วงเต็มไปหมด แกก็จะต่อว่าเณร […]
เล่นพิเรนทร์ เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นที่โรงเรียนแห่งหนึ่งแถวย่านท่าพระเมื่อประมาณยี่สิบปีที่ผ่านมา วันนั้นเป็นวันพฤหัสบดี ด้วยความอยากรู้อยากลองคุณโน๊ตและเพื่อนๆ ก็มาคุยกันว่า วันศุกร์ตอนเลิกเรียนหลังจากที่ทุกคนกลับบ้านกันหมดแล้ว จะมาเล่นผีถ้วยแก้วกัน โดยคุณโน๊ตอาสาทำกระดานผีถ้วยแก้วเอง จึงได้ไปถามวิธีการมาจากคนเฒ่าคนแก่ จากนั้นก็เริ่มทำ โดยใช้กล่องกระดาษตัดเป็นแผ่นสี่เหลี่ยม ใช้พู่กันจีนแต้มเลือดไก่สดๆ แล้วเขียนข้อความบนกระดาน พอถึงวันศุกร์หลังเลิกเรียน หลังจากที่ทำความสะอาดห้องเสร็จแล้ว คุณโน๊ตและเพื่อนๆ อีกสี่คนก็ได้นั่งกันที่หลังห้อง ดึงเอาอุปกรณ์ทั้งหมดออกมา มีกระดานผีถ้วยแก้ว ถ้วยแก้วเล็กๆ หนึ่งใบ กระจกส่องหน้าประมาณห้านิ้ว กระถางธูปและธูปหนึ่งดอก มีเพื่อนคนนึงขอยืนดูอยู่เฉยๆ จึงมีคนเล่นทั้งหมดสี่คน หลังจากมานั่งล้อมวงกันหมดแล้ว เพื่อนก็พูดขึ้นมาว่า “จะเรียกเค้ายังไงดี” “ท่องนะโมพุทธายะย้อนหลังสามรอบ เป็นการอัญเชิญวิญญาณ” คุณโน๊ตบอก พอทุกคนท่องจบ รู้สึกว่ากระดานมันขยับเล็กน้อย ทุกคนต่างมองหน้ากันเลิกลั่ก คุณโน๊ตพูดว่า “ถ้าท่านมาแล้วให้ไปที่คำว่าใช่ หรือไปที่รูปบ้านก็ได้” แต่แก้วก็ยังไม่ขยับไปไหน แต่อยู่ๆ ไม้กวาดหลังห้องที่อยู่ในช่องเก็บ เด้งตกลงพื้นเอง ทุกคนตกใจหันไปมองเป็นตาเดียว แต่ก็ไม่ได้มีใครสนใจมันมาก แล้วหันไปสนใจผีถ้วยแก้วกันต่อ แต่ว่าเรียกเท่าไหร่ แก้วก็ยังไม่ยอมขยับ แต่คุณโน๊ตสังเกตเห็นเพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ค่อยๆ ก้มหน้าลงทีละนิด เหมือนพยายามสังเกตอะไรสักอย่างในกระจกที่ตั้งอยู่ข้างๆ กระดาน แล้วอยู่ๆ เพื่อนผู้หญิงก็ลุกพรวด คว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องทันที เพื่อนที่เหลือต่างนั่งมองหน้ากัน คุณโน๊ตคิดในใจว่าเพื่อนต้องเห็นอะไรแน่ๆ […]
แรงอาฆาตของพะสะอู เรื่องเล่าสยองขวัญ
พรานป่าวัยกลางคนชื่อพะสะอู มีเมียชื่อจำปา เป็นลูกสาวพรานจวนซึ่งเป็นเกลอกัน พรานจวนโดนเสือขบเอาสาหัส พะสะอูช่วยดูแลช่วยเหลือเต็มกำลัง แต่เพื่อนเห็นวันตายใกล้เข้ามา จึงได้ฝากฝังลูกสาวให้ช่วยดูแล หรือพูดตรงๆ ก็คือยกลูกสาวให้เป็นเมีย จะได้มีคนเลี้ยงดูคุ้มครอง เมื่อพ่อตาย สาวจำปาก็จำต้องไปอาศัยอยู่เรือนผัวที่ท้ายหมู่บ้าน ผัวแก่เมียสาวคงจะอยู่กินด้วยความปกติสุขดีถ้าไม่มีพรานหนุ่มชื่อเข้มเข้ามาพัวพัน! พะสะอูเคยเห็นมันตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น ซ้ำยังเคยชวนให้เข้าป่าล่าสัตว์มายังชีพตน ฝึกฝนให้เรียนรู้การใช้มีดใช้ปืนจนช่ำชอง สอนให้รู้จักต้นไม้และทางด่าน อีกทั้งห้วยธารที่สัตว์ชอบลงมากินน้ำ จะได้ซุ่มโป่งหรือนั่งห้างคอยยิงได้ตามใจ จนเจ้าเข้มชำนาญป่าไม่น้อยหน้าตน เมื่อได้เมียงามมาจึงไม่ได้หวาดระแวงแม้แต่น้อยนิด ส่วนมากมักจะเข้าป่าด้วยกันเหมือนเคยไปกับพรานจวน แต่พักหลังๆ เจ้าเข้มเกิดปวดหัวตัวร้อนเป็นประจำ พะสะอูก็แบกปืนเข้าป่าคนเดียว ได้หมูป่าหรือว่าได้เก้งกวางก็แล่เนื้อเอาบ้าง วานคนไปช่วยหาบหามมาแบ่งปันกันกินบ้าง ที่แน่ๆ คือนำไปฝากเจ้าเข้มทุกครั้งเห็นร่างกำยำไอ้หนุ่มคราวลูกดูซีดเซียวไป พูดจาด้วยก็เอาแต่หลบตาเหมือนผีกระสืออยู่เป็นประจำ วันหนึ่งก็เกิดเรื่องอุบาทว์ชาติชั่วขึ้นมากะทันหัน! พะสะอูแบกปืนเข้าป่า แต่ก็หาได้พบกับสัตว์น้อยใหญ่ไม่ ราวกับพงไพรกลายเป็นป่าร้างงุ่นง่านรำคาญใจก็มุ่งหน้ากลับบ้านในยามบ่าย พบเข้ากับภาพบาดใจไม่นึกฝัน ริมหนองน้ำชายดงเปล่าเปลี่ยวนั้น ร่างของหญิงชายคู่หนึ่งกำลังกอดรัดกันแน่นหนา กระเสือกกระสนจนต้นหญ้าแทบกระจุยกระจายเห็นแต่ไกลก็จำได้ว่าคือจำปากับเจ้าเข้มกำลังเล่นชู้กัน มิได้เกรงกลัวหรืออับอายผีสางเทวดา พะสะอูโกรธเกรี้ยวเลือดขึ้นหน้า กระชากมีดเหน็บเอววิ่งเข้าใส่ หูตาลายด้วยพิษหึงร้อนฉ่า มิได้สังเกตสังกาเส้นทางให้รอบคอบตามวิสัยพรานผู้เจนไพร เอาแต่ตะบึงไปเร่งด่วนท่าเดียว! อีกาลี! ไอ้เนรคุณ!! เสียงร้องดังลั่น ทำให้หนุ่มสาวคู่นั้นหันขวับ จงอาง ดำเมื่อม โผล่พรวดพราดขึ้นมาแผ่พังพาน พะสะอูผงะหน้าแต่ก็ช้าเกินไป เมื่อเขี้ยวพิษฉกใส่กลางอก พรานใหญ่ขบกราม รู้แน่ว่าวันนี้ถึงคราวตาย […]
กระสือยายทม เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนนะคะว่า ขอสมมติชื่อบุคคล เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงการกล่าวถึงแบบเจาะจงรายบุคคล มาเริ่มเรื่องกันเลยค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งคนเฒ่าคนแก่ ผู้หลักผู้ใหญ่ มักจะบอกลูกบอกหลานตนเองว่า ยายทม นั้นเป็นกระสือ ห้ามไปใกล้ ห้ามไปพูดคุย ห้ามไปเล่นกับลูกหลานของยายทม เป็นอันว่าคนในหมู่บ้านพอจะรู้ดี เค เป็นเด็กที่ชอบเล่นวอลเลย์บอลมาก บี เองก็เช่นกัน บีนั้นเป็นญาติของยายทม ปลูกบ้านอยู่บริเวณใกล้เคียงกัน บ้านของบีเป็นบ้านปูนสองชั้น บ้านของยายทมนั้นทำด้วยปล้องไม้ไผ่หยาบๆ คนนอกมองข้างในได้ คนจากข้างในก็มองเห็นคนข้างนอกด้วยเช่นกัน ส่วนครอบครัวบีจะไม่เข้าไปยุ่งกับยายทม นับตั้งแต่ชาวบ้านเค้าลือกัน ยายทมมีลูกหรือหลานชื่อ ยายสำลี แกจะเป็นคนคอยเอาอาหารมาให้เป็นประจำ มีแค่ยายสำลีเท่านั้นที่ทำ บ้านยายสำสีปลูกถัดจากบ้านของบีไปหนึ่งหลังคาเรือน เคกับบีกลายมาเป็นเพื่อนสนิทกัน เพราะชอบเล่นวอลเลย์บอล ทุกๆ วันสองคนนี้จะเล่นที่โรงเรียนด้วยกันประจำ เคไม่ได้บอกให้ทางบ้านรู้ว่าตนไปสนิทกับบี เพราะกลัวยายจะดุและห้ามเล่นวอลเลย์ เคมีลูกพี่ลูกน้องที่อยู่บ้านเดียวกันถึงสองคน นั่นคือ อ้อม ปุ้ย รวมเคด้วยเป็นสามคน ทุกคนอยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่ก็ไม่มีใครปริปากเรื่องที่เคสนิทกับบีให้ยายฟังเพราะเด็กก็เล่นตามประสาเด็ก มีอยู่วันหนึ่ง เคไปเล่นวอลเลย์บอลที่บ้านบี ช่วงเย็นๆ แล้วบังเอิญลูกบอลกลิ้งไปข้างๆ บ้านยายทม บีบอกให้เคไปเก็บเพราะบีกลัว เคเองเป็นเด็กซน อยากรู้อยากเห็น ในใจก็รู้ว่ายายทมเป็นอะไร แต่ไม่เคยเห็นเลยไม่เชื่อ เคจึงค่อยๆ ย่องไปแอบมองตรงช่องว่างที่ทำด้วยไม้ไผ่ […]
คืนป่าปิด เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนของคุณเจ็ต บรรดาเพื่อนของคุณเจ็ตนั้นชอบตกปลา ชอบหาปลามาก ตอนช่วงต้นเดือนก็วางแผนกันจะเข้าป่า ไปหาปลาที่ต้นน้ำ ซึ่งต้นน้ำที่เพื่อนจะเข้าไปนั้น เป็นรอยต่อของจังหวัดสุราษฎร์ธานีและจังหวัดระนอง ซึ่งการที่จะเข้าไปถึงต้นน้ำนั้นต้องใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 2 วัน เพื่อนก็ได้รวมตัวกันทั้งหมด 5 คน ได้เตรียมเสบียง อุปกรณ์ต่างๆ พร้อมเดินทาง และก็ได้ไปว่าจ้างนายพรานคนที่เคยว่าจ้างนำทางเข้าที่นี่มาก่อนแล้ว แต่ว่านายพรานปฏิเสธ เนื่องจากเวลานี้เป็นช่วงฤดูฝน เป็นช่วงป่าปิด ไม่ควรจะเข้าไป แต่ว่าเพื่อนๆ หลายคนก็ไม่ได้สนใจ เนื่องจากปีที่แล้วเคยเข้ามาที่ต้นน้ำแห่งนี้มาก่อนแล้ว ยังพอมีคนจำทางได้ จึงออกเดินทางกันเองโดยที่ไม่มีพรานนำ หลังจากทุกคนเตรียมตัวเสร็จ ก็ได้ขับรถไปที่บ้านเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ใกล้กับทางขึ้นเขาที่อยู่ใกล้ๆ ต้นน้ำมากที่สุด เวลานั้นเป็นเวลาประมาณ 9 โมงเช้า ทุกคนจึงรีบเดินขึ้นเขา และมุ่งหน้าเข้าสู่ป่า เดินกันไปได้ซักพักนึง ก็ไปเจอนายทหารพรานทั้งหมด 4 นาย นายทหารเหล่านั้นก็ได้ขอตรวจค้นสัมภาระ เนื่องจากต้องระวังผู้ลักลอบขนของผิดกฏหมาย หลังจากไม่เจออะไร นายทหารท่านหนึ่งก็เตือนว่า ระวังให้ดี ในป่าช่วงนี้มันอันตราย แล้วทุกคนก็ออกเดินทางต่อ จนเวลาก็ล่วงผ่านไป จนถึง 5 โมงเย็นซึ่งในป่าจะมืดเร็วมาก ทุกคนจึงตัดสินใจมองหาที่พักเพื่อตั้งเต็นท์ หลังจากทำอาหารเย็นกินแล้ว ทุกคนก็พักผ่อนกัน พอเวลาซัก 3 […]
ตามมาเพียบ! ประสบการณ์หลอนพระวัดป่า
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงราย เมื่อประมาณสองเดือนทีผ่านมา น้องชายของคุณโต้งกลับมาจากต่างประเทศ จึงมีแพลนที่จะทำร้านอาหารกัน แต่ตอนนั้น คุณโต้งอายุสามสิบ ยังไม่เคยบวชให้คุณพ่อคุณแม่ ก็คิดว่าจะขอบวชก่อน จึงได้ไปดูฤกษ์บวชมา เป็นวันที่สี่เดือนเมษายน บ้านของคุณโต้งจะอยู่ในตัวเมืองเชียงราย ตั้งใจไว้ว่าจะบวชที่วัดใกล้บ้านก่อนสองวัน แล้วอีกเจ็ดวันจะย้ายไปบวชที่วัดป่า ตอนที่คุณโต้งบวชอยู่ที่วัดในเมือง คุณโต้งได้อยู่กุฏิคนเดียว ถึงจะเป็นวัดในเมือง แต่ตกกลางคืนแล้วก็ค่อนข้างเงียบมาก แทบจะไม่มีเสียงรถหรือเสียงอย่างอื่นมารบกวน กิจวัตรประจําวันก็เหมือนกับวัดอื่นๆ ทำวัดเช้าตอนตีห้า ทำวัดเย็นตอนห้าโมง จนถึงวันที่คุณโต้งย้ายไปที่วัดป่า ห่างจากตัวเมืองเชียงรายประมาณหกสิบกิโลเมตร ล้อมรอบด้วยป่าและภูเขา ไม่มีสัญญาณมือถือ ภายในวัดจะมีศาลาการเปรียญหลังไม่ใหญ่มาก ด้านหลังศาลาจะเป็นเมรุเผาศพ ส่วนกุฏิรวมจะอยู่หลังวัด ห่างจากศาลาประมาณสี่ร้อยเมตร ทางเดินไปกุฏิจะเป็นทางตัดผ่านเข้าไปในป่า เป็นแค่ช่องทางเดินเล็กๆ สองข้างทางจะเป็นต้นไม้สูง ขึ้นเบียดเสียดกันจนแน่นขนัด กุฏิรวมจะมีสองชั้น คุณโต้งมาถึงที่วัดแห่งนี้ประมาณบ่ายสามโมง ทางวัดจัดให้คุณโต้งพักที่กุฏิรวม แต่คุณโต้งขอพักที่กุฏิเดี่ยว ซึ่งจะอยู่ไม่ห่างจากกุฏิรวมมากนัก มีห้องน้ำในตัว แต่ไม่มีพระอาศัยอยู่ คุณโต้งก็เดินสำรวจกุฏิ ก็พบว่าประตูห้องน้ำชำรุด แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จนเวลาประมาณหกโมง ก็ถึงเวลาทำวัดเย็น หลังจากทำวัดเย็นเสร็จ คุณโต้งก็เริ่มเจอพระที่มาบวชเหมือนกัน ได้เข้ามาทักทายคุณโต้งว่า อ้าวหลวงพี่ นอนที่ไหนเหรอ คุณโต้งจึงบอกว่า นอนที่กุฏิเดี่ยวครับหลวงพี่ หลวงพี่ท่านนั้นก็ถามกลับว่า จะนอนที่กุฏินั้นจริงๆ เหรอ […]