กระทู้ผีพันทิป ใครในห้องของอีแป้ง
เราต้องขอแนะนำตัวก่อน เราชื่ออั้ม เป็นคนกรุงเทพ แต่ด้วยความเป็นเด็กมหาลัย และเป็นคนชอบเที่ยวมาก จึงไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยๆ คนเดียว เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องของตอนเมื่อปลายปีที่แล้ว ซึ่งเราได้ไปเที่ยวที่เชียงใหม่ ตอนแรกเราวางแผนจะไปที่นั้นสองคืน สามวัน จึงติดต่อกับเพื่อนไว้ ชื่อแป้ง คือแป้งเป็นเพื่อนสมัยมัธยม แต่มาเรียนต่อที่เชียงใหม่ ซึ่งเรากับแป้งสนิทกันมาก เลยขอไปอยู่ด้วยซะเลย ฮ่าๆๆ เรามาถึงที่เชียงใหม่ตอนบ่ายๆ ซึ่งก็ให้แป้งมารับที่สถานีรถไฟ จากนั้นแป้งก็ชวนเราไปนั่งจิบกาแฟชิลๆ แถวหน้ามอ คุยเรื่อยเปื่อยถามเกี่ยวกับสารทุกข์สุขดิบ ตามประสาคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาหลายปี แป้งเล่าว่า ตอนนี้พักอยู่กับรูมเมทชื่อมด มดเป็นคนเชียงใหม่เรียนคณะเดียวกัน แต่ช่วงนี้นางมีปัญหากับแฟน ทะเลาะกันเป็นประจำ ซึ่งหลังจากที่เราก็โอเคไม่มีปัญหาหรอก มาอยู่แค่สองคืนเอง ตกเย็นหลังจากที่เราทานหมูกระทะกับแป้งเสร็จ ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนจึงโทรถามมดว่าตอนนี้อยู่ไหนทำอะไรอยู่ คำตอบที่ได้คือ อยู่ที่ห้องเหมือนเดิม ฝากซื้อข้าวกับยาพารามาให้ด้วยละกัน เรากับแป้งก็เลยไปซื้อข้าวซื้อยาพารา ระหว่างทางแป้งบอกกับเราว่า เวลานางทะเลาะกับแฟนนางเป็นแบบนี้ นางจะชอบนอนซมอยู่ในห้อง แต่อย่าไปกังวลเลย ซักพักมันก็ดีกันเอง กูชินละ เมื่อเรากับแป้งมาถึงที่ห้องก็พบว่ามด นางนอนอยู่ที่เตียงเขี่ยโทรศัพท์ไปมาอยู่บนที่นอน จากนั้นแป้งก็แนะนำเราให้กับมดว่าคืนนี้จะมานอนด้วย ซึ่งมดก็ไม่มีปัญหา จากนั้นแป้งก็จัดเตรียมที่นอนให้เรา ในห้องของแป้งถือว่าไม่ใหญ่มากแต่ก็พออยู่ได้ ในห้องก็จะมีเตียงใหญ่ๆ หนึ่งเตียง ตู้เสื้อผ้า และโต๊ะแป้ง ข้างนอกเป็นระเบียงเป็นประตูกระจกกั้นไว้ […]
คะลำ! อาถรรพ์ผีปอบ เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
ขึ้นชื่อว่า ปอบ คนไทยเราคงรู้จักกันดีทุกคน แต่ส่วนใหญ่ก็คงคิดว่าเป็นแค่ความเชื่อ เพราะปอบในสังคมไทยถูกทำให้กลายเป็นความงมงายจากคนที่หวังผลประโยชน์บางอย่าง และในโลกภาพยนตร์ก็กลายเป็นเรื่องตลกไปเสียเป็นส่วนใหญ่ ปอบนั้นเป็นผีที่แปลกกว่าผีชนิดอื่น คือไม่ได้เกิดจากวิญญาณคนตาย ข้อมูลจากวิกิพีเดียสารานุกรมเสรีบอกว่า ปอบ เป็นผีจำพวกหนึ่ง ที่อยู่ในความเชื่อพื้นบ้านของไทย โดยเฉพาะในภาคอีสาน โดยเชื่อกันว่าเป็นผีที่กินของดิบๆ สดๆ กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม โดยมีความเชื่อว่า ผู้ที่จะกลายเป็นปอบนั้น มักจะเป็นผู้เล่นคาถาอาคม หรือคุณไสย พอรักษาคาถาอาคมที่มีอยู่กับตัวไม่ได้ หรือกระทำผิดข้อห้าม ซึ่งในภาษาอีสานจะเรียกว่า คะลำ ซึ่งผู้ที่เป็นปอบจะเป็นได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ปอบ เป็นผีที่ไม่มีตัวตนเหมือนกระสือหรือกองกอย แต่ปอบจะเข้าสิงสู่คนที่เป็นสื่อให้ และจะกินตับไตไส้พุงของผู้ที่โดนสิงจนกระทั่งตาย ผู้ที่โดนกินจะนอนตายเหมือนกับนอนหลับธรรมดาๆ ไม่มีบาดแผล ซึ่งเรียกกันว่า ใหลตาย ในทางมานุษยวิทยาและสังคมศาสตร์ อธิบายว่า ความเชื่อเรื่องปอบนั้นเป็นกลไกการสร้างความเชื่อของคนในชุมชน เนื่องจากไม่วางใจบุคคลแปลกหน้าหรือแม้แต่กระทั่งคนในชุมชนเดียวกันเอง ที่มีพฤติกรรมแปลกออกไป ซึ่งในสมัยโบราณบุคคลที่โดนกล่าวหาว่าเป็นปอบ จะถึงกับถูกขับไล่ให้ออกชุมชนเลยทีเดียว ในชีวิตผม (เจ้าของบทความ) ได้ยินได้ฟังเรื่องของปอบ และได้มีส่วนร่วมในเหตุการณ์ที่เชื่อกันว่าเจอผีปอบอยู่สองครั้ง จึงขอนำมาเล่าให้อ่านกัน ไม่ได้มุ่งหมายให้เชื่อถือจนเกิดความงมงาย เป็นการเล่าเรื่องแปลกๆ สู่กันฟัง เหตการณ์แรกเป็นเรื่องเล่าจากคนที่ผมรู้จัก ผมได้ร่วมงานกับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง อายุสัก 25-26 ปี มาวันหนึ่งบริษัทฯ ของเราไปเที่ยวล่องแพกัน […]
ตอแม่ตะเคียน เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
เรื่องนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสิบห้าปีที่ผ่านมา ที่จังหวัดอุบลราชธานี คุณประสิทธิ์ทำงานเป็นคนขับรถทัวร์ และช่วงที่คุณประสิทธิ์ขับรถอยู่ที่สมุทรปราการ บริษัทก็ได้แจ้งกับคุณประสิทธิ์ว่าวันเสาร์ที่จะถึงนี้ให้คุณประสิทธิ์ไปส่งคนที่จะเหมารถไปจังหวัดอุบลราชธานี ให้ไปรับคนขึ้นรถตามจุดต่างๆ ตามที่ระบุไว้ให้ คุณประสิทธิ์จึงได้ไปรับผู้โดยสารแล้ววิ่งรถไปที่อุบลราชธานี ไปถึงที่หมายประมาณสี่โมงเย็น คุณประสิทธิ์ก็ได้เอารถเข้าไปจอดในวัด หลังจากคนลงหมดแล้ว คุณประสิทธิ์ก็ได้พักทานข้าว เสร็จแล้วกะว่าจะนอนพัก แต่ในวัดมีงาน คุณประสิทธิ์จึงคิดว่าคงจะนอนไม่หลับแน่ ก็เลยขับรถเข้าไปจอดที่หลังวัด ตรงจุดนั้นจะมีต้นไม้ใหญ่ขึ้นเรียงรายอยู่หลายต้นเลยทีเดียว จนเวลาประมาณหนึ่งทุ่ม คุณประสิทธิ์ก็ได้เข้านอน และได้ตื่นขึ้นมาประมาณเที่ยงคืนเพราะปวดปัสสาวะ จึงได้ออกไปข้างนอกรถแล้วจัดการธุระส่วนตัว พลันคุณประสิทธิ์ก็สังเกตเห็นผู้หญิงผมยาวคนหนึ่ง เธอนั่งร้องไห้อยู่บนต้นไม้ คุณประสิทธิ์จึงได้เดินเข้าไปถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมพูด คุณประสิทธิ์ก็เลยไม่กล้าถามเซ้าซี้มากเพราะตนไม่ใช่คนในพื้นที่ จึงได้กลับเข้ามาในรถ แล้วก็มองไปยังจุดที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ คุณประสิทธิ์ก็เห็นผู้หญิงคนนั้นกวักมือเรียก จึงตัดสินใจถือไฟฉายแล้วลงไปหาอีกครั้ง พอคุณประสิทธิ์เดินไปถึงก็ได้ถามว่ามีอะไรหรือ แล้วก็ได้ส่องไฟขึ้นไปดู ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีแววตา เห็นแค่ลูกกะตาดำๆ คุณประสิทธิ์ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก กำสร้อยพระในคอไว้แน่น แล้วผู้หญิงคนที่นั่งอยู่บนต้นไม้ก็พูดขึ้นมาว่า ช่วยหน่อย ช่วยหน่อยนะ อยู่ข้างล่างนี่ คุณประสิทธิ์ช็อค พูดอะไรไม่ออก ทิ้งไฟฉายแล้วก็หันหลังวิ่งตรงเข้าไปทางกุฏิพระ ในกุฏิมีพระชราอยู่รูปหนึ่ง คุณประสิทธิ์ก็ได้บอกว่า หลวงตาครับ! ผมเจอผีอยู่บนต้นไม้! หลวงตาก็ถามว่า แล้วโยมไปจอดรถตรงไหน? คุณประสิทธิ์ก็ตอบว่า หลังเมรุไปประมาณห้าสิบเมตร ตรงที่เป็นป่า ผมทิ้งไฟฉายไว้ตรงนั้นด้วย หลวงตาไปเป็นเพื่อนผมหน่อย คุณประสิทธิ์กับหลวงตาจึงเดินไปที่หลังเมรุ […]
น้ำตาทศกัณฐ์ เรื่องเล่าสยองขวัญ
เรื่องราวจากการบอกเล่าของรุ่นน้องที่เคยนั่งคุยกันในวงเหล้าเมื่อสามปีก่อน (ตอนที่ผมยังไม่เลิกดื่มเหล้า) ต่อ คือชื่อของน้องคนนั้น สาเหตุที่มันเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเพราะคืนที่ดื่มกัน พวกผมนั่งอยู่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไทรใหญ่และมีตุ๊กตากุมารนางรำถูกนำมาทิ้งไว้ ผมสังเกตเห็นต่อมันมองไปที่หุ่นพวกนั้น ผมเลยถามว่ามีอะไร มันบอกผมว่ามีหุ่นทศกัณฐ์กับหนุมานด้วยเห็นไหม ผมหันไปดูเห็นมีจริงเหมือนที่มันบอกเลยพยักหน้า ต่อถามว่าพี่เชื่อเรื่องผีไหม? พวกเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยกันอีกสองคนหันมองหน้ามันทันที ดูเวลาแล้วเที่ยงคืนสิบห้าช่างเป็นใจ ผมบอกว่าเชื่อสิ มีเรื่องผีจะเล่าให้ฟังเหรอ? ต่อเลยเล่าให้ฟังว่า เมื่อสามปีก่อนตอนยังเรียนมัธยมอยู่ ตอนนั้นอยู่ ม.4 ก็มีชมรมต่างๆ ให้นักเรียนเลือกเข้าทำกิจกรรม ต่อมีเพื่อนสนิทอีกสองคนชื่อ ยม กับ กอล์ฟ ตอนแรกตั้งใจจะเข้าชมรมดนตรีสากลกัน แต่ทว่าสาวที่กอล์ฟกับยมแอบชอบอยู่ชมรมนาฏศิลป์ เธอมาชวนให้ไปเข้าชมรมเพราะคนยังน้อย ทั้งสองอยากเอาใจสาวคนนั้น เธอชื่อว่า ชมพู เลยตกลงใจไปสมัครซึ่งแน่นอนว่ามันสองคนมาชวนต่อไปเข้าด้วย ต่อตกลงเออออตามใจมัน พอเข้าไปในชมรมจึงได้รู้ว่าเขาสอนการเล่นโขน มีครูมาสอนหัดเล่นหัดแสดงตลอด เพื่อที่จะออกแสดงในงานเลี้ยงรุ่นพี่ในท้องเรื่องรามเกียรติ์ โดยให้กอล์ฟเป็นพระราม ยมเป็นทศกัณฐ์ ต่อเป็นหนุมานแล้วชมพูเป็นนางสีดา ทั้งหมดมาฝึกซ้อมด้วยกันหลังเลิกเรียนทุกวัน วันเวลาผ่านไป ต่อได้รู้ว่าชมพูแอบมีใจให้กับกอล์ฟ ส่วนยมนั้นก็รู้แต่ยังไม่ละความพยายาม มันพยายามตามตื้อ ซื้อดอกไม้มาให้ ชวนไปกินไอติมตลอด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชมพูเปลี่ยนใจได้เลย ทั้งสองชอบพอกัน เวลาซ้อมเข้าพระเข้านางกันช่างดูหวานสวยงาม ต่อสังเกตเห็นยมร้องไห้ภายใต้หัวโขนทศกัณฐ์อยู่เสมอ ใกล้จะถึงวันแสดงมากขึ้นเท่าไหร่ ยมนั้นก็ดูคล้ายใจสลายมากขึ้นเท่านั้น ก่อนวันแสดงจริงสองวัน ครูบอกให้ซ้อมดึกเสียหน่อยเพื่อความสวยงามและสมจริง ช่วงพักกินข้าวชมพูกับกอล์ฟนั่งเคียงคู่หยอกล้อ […]
เปรตนางแป้ เรื่องเล่าเขย่าขวัญปี พ.ศ.๒๕๓๐
เรื่องของเปรตเรื่องนี้ ข้าพเจ้าไม่ได้พบโดยตรงด้วยตนเองเพียงแต่เคยรู้จักกับผู้ที่ตายไปเป็นเปรต ขอให้ชื่อเรื่องว่า เปรตนางแป้ (ชื่อจริงก็คล้าย ๆ คำนี้) เมื่อปลาย ๆ ปี ๒๕๓๐ นี่เอง ข้าพเจ้าไปซื้อผลไม้จากเพื่อนรุ่นน้อง เป็นชาวหมู่บ้านเดียวกัน ขายอยู่ตรงซอกทางเดินเข้าตลาดพรานนก ฝั่งตรงข้ามธนาคารกรุงเทพ เขาเรียกข้าพเจ้าว่า “พี่” เพราะนับถือข้าพเจ้ามาก ทั้งข้าพเจ้าก็รักเขามากที่ยอมเชื่อฟังข้าพเจ้า เลิกจากอาชีพขายปลามาขายผลไม้แทน ได้บอกข้าพเจ้าว่า “พี่ นางแป้มันตายแล้ว วันเผาศพมันมีเรื่องประหลาด” นางแป้นี่เป็นน้องสะใภ้ผู้พูด “มีอะไรประหลาด” ข้าพเจ้าซัก มีความรู้สึกว่าให้ประหลาดแค่ไหน ข้าพเจ้าก็ต้องตอบได้ ในวันงานเผานะพี่นะ ในวัดมีแต่กลิ่นเหม็นเน่าคลุ้งไปทั้งวัดเลย เหม็นจริง ๆ กระทั่งกินข้าวปลาอาหารกันไม่ลง ดูที่โลงศพก็ไม่มีอะไรรั่ว อุดยาสนิท ดมดูก็ไม่มีกลิ่น พากันเที่ยวดมหาที่ไหนก็ไม่เจอต้นกลิ่น ทีนี้พอเผาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ศพก็ไหม้ไฟไปแล้ว กลิ่นก็ยังอยู่ ผู้คนทนกันไม่ไหวรีบลากลับกันไปหมด ลูกสาวคนตายก็รีบกลับบ้าง เอารูปถ่ายของแม่กลับบ้าน ปรากฏว่ากลิ่นตามมาด้วยตลอดทาง ก็ช่วยกันดมดูที่รูปถ่าย ที่รูปมีกลิ่น พอมาถึงบ้านกลิ่นก็เข้ามาคลุ้งอยู่ในบ้าน ลูกสาวเลยเอะใจว่าคงเป็นกลิ่นของแม่ จึงบอกว่า “แม่ แม่ นี่แม่ตามมาจากวัดหรือ ทําไมทํากลิ่นเหม็นยังงี้ หนูทนไม่ไหว แม่ออกจากบ้านไปเถอะนะ ไปอยู่ที่อื่นเถอะ ไม่ไหวแล้ว” ลูกก็บ่นซ้ำ ๆ […]
เล่นจนได้เรื่อง เรื่องเล่าสยองขวัญ
นรีเป็นคนที่กลัวผีที่สุด และจะเจอผีบ่อยที่สุดด้วย แต่พวกเรามักจะหัวเราะขำเธอมากกว่าจะเชื่อสิ่งที่เธอเล่า นั่นก็เพราะเราเห็นเธอเป็นคนขี้ตื่นขี้กลัวไปเองค่ะ และนี่คือสาเหตุของเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้! พวกเราเป็นนักศึกษาปี 4 เทอมนี้ หมายถึงเดือนพฤศจิกายนเป็นต้นไปเราต้องฝึกงานกันแล้ว ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปตามที่หาสถานที่ไว้ ดังนั้น ก่อนหน้าที่จะฝึกงานซึ่งออกจะหนักหนาสาหัสเอาการเราจึงมีแผนจะไปเที่ยวด้วยกันสักครั้ง สนุกส่งท้ายไงคะ กลางเดือนตุลาคมเราเลือกไปเที่ยวพัทยา เราจองรีสอร์ตที่ริมหาดพัทยาเหนือเอาไว้ แต่พอไปถึงที่นั่นเราก็ใจฝ่อไปเหมือนกัน รีสอร์ตนั้นค่อนข้างเก่า ด้านหน้าเป็นลานจอดรถ ถัดเข้ามาเป็นร้านอาหารแต่ดูเงียบเชียบพิกล คนขายก็หน้างอๆ ไม่รับแขกเอาซะเลย บริเวณที่พักอยู่ลึกเข้าไปจากร้านอาหาร สร้างเป็นแถวสองฝั่งหลังเล็กๆ มีห้องชุดสองห้องติดกัน พอเปิดประตูเข้าไปจะเป็นห้องรับแขกแล้วจึงเป็นประตูเปิดสู่ห้องนอน มีเตียงเก่าๆ ขนาดคิงไซซ์ เก้าอี้ยาว โต๊ะเครื่องแป้ง ตู้เสื้อผ้า ทีวีและห้องน้ำ ดูอับทึบน่ากลัวบอกไม่ถูก เราไปกัน 13 คน จองไว้ 3 ห้องชุดเรียงติดต่อกัน แต่เห็นสภาพแล้วอยากคืนห้องไปอยู่ที่อื่น บังเอิญเป็นช่วงวันหยุดที่ผู้คนมาเที่ยวกันเยอะ เราก็เลยตกลงใจว่าอยู่ที่นี่ก็ได้ เอาไว้แค่อาศัยนอน ตอนกลางคืนเราจะเที่ยวจนดึกถึงจะกลับมา แค่ 2 คืนคงจะไม่เป็นไรน่า คนที่ดูไม่สบายใจที่สุดคือนรีตามฟอร์ม เธอบ่นตลอดว่าน่ากลัว แถมยังบอกว่าตอนเข้ามาเก็บของน่ะ เห็นผู้หญิงผมยาวอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งกำลังมองพวกเราอยู่ด้วย ฉันเริ่มมีโมโหนิดๆ เพราะต้องนอนห้องนี้กับเธอและจุ๋งกับปลา รวม 4 คน คำพูดของนรีทำให้เราไม่สบายใจเธอต้องคิดไปเองอีกแน่ๆ […]
แรงรักไสยเวทย์ เงินทองกูยกให้ แต่ชีวิตมึงต้องเป็นของกู!
เรื่องนี้เป็นเรื่องนานมาแล้วนะคะ นานระดับตำนานเลยก็ว่าได้ เราฟังจากคุณยายของเพื่อนเรามาอีกที คุณยายจำนงค์ แกเป็นคน อ.สำโรงทาบ จ.สุรินทร์ ส่วนจะอยู่หมู่บ้านไหนนั้น เราก็ไม่อาจทราบได้ เรารู้จักคุณยายเมื่อตอนเราเรียนอยู่กรุงเทพ เราไปเที่ยวบ้านเพื่อนบ่อยๆ เลยรู้จักสนิทสนมกับคุณยายเป็นอย่างดี เวลาเราไปหา คุณยายก็จะทำขนมอร่อยๆ ไว้ให้กินเสมอ กินไปด้วยแกก็จะเล่าเรื่องเก่าๆ ของแกไปด้วย มีอยู่วันหนึ่งคุณยายแกก็เล่าเรื่องราวแปลกประหลาดเรื่องหนึ่งให้เราฟัง คุณยายเล่าว่าตอนนั้นคุณยายอายุประมาณ 14-15 ปี ที่หมู่บ้านของคุณยาย มีสาวสวยอยู่คนหนึ่งชื่อยุพดี แต่คนแถวนี้เขาก็เรียกกันสั้นๆ ว่ายุ คุณยายว่าพี่ยุเป็นรุ่นพี่คุณยาย อายุซัก 18 ปีเห็นจะได้ แกเป็นคนสวยมาก สวยคมเหมือนแขก แต่ผิวขาวราวกับหยวกกล้วย ผอมสูง ทรวดทรงงามระหง เวลาพี่ยุแกไปไหนมาไหนที ผู้ชายทั้งหนุ่มทั้งแก่พากันเหลียวมองคอแทบหัก ความที่แกเป็นคนสวยก็ย่อมมีผู้ชายมาติดพันเป็นธรรมดา พี่ยุแกก็คุยกับทุกคน ใครมีเงินเยอะๆ มาขอแกกับพ่อแม่ แกก็ชอบคนนั้นแหละแกว่า ทีนี้ปีนั้นน่ะ มีพ่อค้าขายของเร่คนหนึ่ง ขายของพวกน้ำผึ้งป่า พวกไม้มงคล เร่ขายของมาจนถึงเรือนพี่ยุ พี่ยุแกก็นั่งตำสาด (เสื่อ) อยู่หน้าบ้าน พอพ่อค้าขายเร่คนนี้เห็นพี่ยุก็ชอบพี่ยุเข้าอย่างจัง แรกๆ ก็มาบ่อย ชอบเอานู่นเอานี่มาขาย หลังๆ พี่ยุไม่ซื้อแล้วเขาก็เอามาให้ฟรีๆ […]
กระสือยายเกอ เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
สวัสดีค่ะ เรามีประสบการณ์ที่อยากจะมาแชร์ให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกัน เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับเราโดยตรงหรอกค่ะ แต่มันเกิดในช่วงยุคสมัยของคุณยายแล้วก็คุณแม่เรา ขอเกริ่นก่อนนะคะ สมัยก่อนที่บ้านคุณยายเราจะเป็นวังกุ้ง (บ่อเลี้ยงกุ้ง) แล้วก็จะมีป่าจากขึ้นเต็มไปหมด ซึ่งปัจจุบันก็ยังเป็นวังกุ้งอยู่ค่ะ แต่ว่าป่าจากมันเริ่มลดน้อยลงไป ในสมัยนั้นยังไม่มีถนนตัดผ่าน เวลาจะสัญจรไป-มาก็จะใช้เรือเป็นหลัก คุณยายเราเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนตอนคุณยายทำวังอยู่ คุณยายเรามีเพื่อน ๆ ที่ช่วยกันทำวังด้วยกัน แล้วก็มีเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อว่า เกอ ยายเกอ มีลูกสาว 1 คน แต่สามีของยายเกอได้เลิกรากับแกไป เมื่อตอนที่ลูกสาวของแกยังเด็กๆ ยายเกอแกเป็นคนที่หน้าตาดีอยู่ เป็นคนมีเงิน ก็ส่งลูกให้ไปเรียนในกรุงเทพฯ แล้วลูกก็นาน ๆ ทีกว่าจะกลับมาหายายเกอสักครั้ง แกก็เลยต้องอยู่คนเดียว แล้วบ้านของยายเกออยู่ห่างกับบ้านคุณยายของเราก็เยอะอยู่นะคะ คือต้องพายเรือกันไปหาค่ะ บ้านยายเกอจะอยู่ลึกเข้าไปในป่าจากอีกค่ะ ตอนสาว ๆ ก็ไม่ค่อยมีใครยุ่งกับยายเกอ เพราะว่าแกเป็นคนปากร้าย แต่ไม่ได้นินทาใครนะคะ ปากร้ายในที่นี้หมายความว่า ถ้าใครมายุ่งหรือมาทำอะไรแก แกจะด่า และก็ไล่ตะเพิดไปเลย เวลาผ่านไป ยายเกอก็แก่ลง ช่วงนั้นแถวบ้านคุณยายเรามันมีข่าวลือเกี่ยวกับผีต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น ผีพรายน้ำ ผีกระสือ ผีเปรต […]
คืนปล่อยของ คุณไสยไข่เน่าในคืนวันพระใหญ่
เรื่องนี้ส่งมาจากคุณหมิวครับ คุณหมิวเล่าว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องของแม่เราเองค่ะ เกิดขึ้นเมื่อเกือบ 40 ปีก่อนได้แล้ว ตอนนั้นแม่เราอายุเพียง 17 ปี บ้านที่แม่อยู่ตอนนั้นอยู่ที่จังหวัดทางภาคอีสาน เป็นบ้านไม้ยกใต้ถุนสูง และจะมีน้ำท่วมทุกๆ ปี และปีนั้นก็เช่นกัน น้ำท่วมใต้ถุนบ้าน ตากับยายเราช่วยกันหาไม้เป็นแผ่นๆ มาตีเป็นทางเดิน จากบนบ้านออกไปถึงเนินดินที่เป็นที่ผูกเรือ เนื่องจากน้ำท่วม ดังนั้นตอนกลางคืนเวลาปวดหนักปวดเบา จะต้องขับถ่ายลงตรงรูแตกที่พื้นไม้แทน ซึ่งคืนที่เกิดเรื่องเป็นคืนวันพระใหญ่ค่ะ แม่ปวดเบาเลยลุกขึ้นมาถ่ายกลางดึก แม่เล่าว่า ตอนที่แม่เปิดแผ่นไม้ที่ใช้ปิดรู้กันสัตว์มีพิษขึ้นมานั้น มีลมเย็นๆ วูบหนึ่งพัดใส่หน้าแม่จนผมปลิว ตอนนั้นแม่ไม่ได้คิดอะไร รีบปล่อยรีบกลับเข้านอนเพราะง่วงมาก พอตื่นมาตอนเช้า ยายเห็นหน้าแม่ก็ตกใจทักว่า ตาเอ็งไปโดนอะไรมา ทำไมช้ำเลือดช้ำหนองขนาดนั้น!? แม่จึงรีบวิ่งเข้าห้องไปส่องกระจก พอเห็นก็ตกใจมาก เพราะตาแม่ช้ำแดงเหมือนโดนชกเส้นเลือดแตก และมีน้ำเหนียวๆ ไหลออกมาตลอด แต่แม่บอกว่าไม่เจ็บเลย แม่ก็งงว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ ทั้งๆ ที่แม่ก็ไม่ได้ไปทำอะไรมา ตาที่เอาหญ้าไปให้ควายที่ล่ามไว้บ้านญาติกลับมาเห็น เลยถามแม่ว่า เมื่อคืนได้ลุกออกจากห้องมาหรือเปล่า? แม่บอกลุกมาฉี่ครั้งเดียวจ้ะ ตาได้ฟังอย่างนั้นก็ไม่พูดจา บอกให้แม่รีบไปแต่งตัว แล้วพานั่งเรือออกไปวัดป่าของหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆ กันทันที ตาพาแม่ไปหาพระอาจารย์ท่านหนึ่ง เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พระอาจารย์ฟัง พระอาจารย์จ้องหน้าแม่แล้วบอกว่า วันพระอย่าออกจากบ้าน หรือเปิดบ้านกลางดึกสุ่มสี่สุ่มห้า […]
ตะกรุดผี เรื่องเล่าสยองขวัญ
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของผมเองครับ เกิดขึ้นเมื่อสิบห้าปีที่แล้วตอนที่ภรรยาตั้งท้องลูกคนแรกครับ หลังจากที่ผมกับภรรยาแต่งงานกันได้สองปี เธอได้ตั้งครรภ์ลูก ผมดีใจมาก พอครบหกเดือนไปอัลตร้าซาวด์ดูแล้วปรากฎว่าเป็นลูกสาว ผมตั้งชื่อให้น้องล่วงหน้าว่า น้องข้าวปุ้น เพราะภรรยาชอบทานขนมจีนมาก พอถึงเดือนที่แปด เราตกลงใจกันว่าจะไปคลอดที่บ้านเกิดเธอที่ยโสธร ผมไปส่งเธอแล้วกลับมาพร้อมบอกว่าใกล้คลอดจะกลับมาหา หลังจากกลับมาทำงานต่อได้หนึ่งอาทิตย์ ทางเดียวที่จะติดต่อกันได้คือตู้โทรศัพท์สาธารณะที่ผมจะโทรไปสหกรณ์ใกล้ๆ บ้านเธอ วันหนึ่งผมไปทำงาน มีน้องผู้ชายคนนึงเป็นคนสุรินทร์ อายุ 18-19 ปี ทำงานอยู่กับผม ใกล้สิ้นเดือนมันไม่มีเงินกินข้าวเลยมาขอยืมผม ด้วยความสงสารผมจึงให้เงินมันไป 500 บาท ปรากฎว่ามันเอาเงินไปแทงไฮโลและแทงบอลได้เงินมาหมื่นกว่าบาท มันเอาเงินมาคืนผมพันนึง ผมบอกว่าเอาแค่ห้าร้อยก็พอ มันบอกงั้นคืนวันเสาร์นี้ผมพาพี่ไปเที่ยวแล้วกัน เมียพี่อยู่บ้านนอกนี่นา สาวสวยเยอะมาก ผมบอกไม่ไปหรอกเปลืองตังค์ มันบอกผมเลี้ยงเองพี่ ถึงเย็นวันเสาร์ผมออกมาตามนัด มันยื่นตะกรุดดอกนึงให้ บอกว่าให้ใส่ในกระเป๋ากางเกง ผมถามมัน มันก็บอกแค่เพียงว่า ไม่มีไรหรอกพี่! ตะกรุดสายล่างเฉยๆ เมื่อไปถึงผับที่ว่า ผมนั่งโต๊ะกินเหล้ากับมันสองคน มีสาวสองคนเดินมาขอนั่งด้วย ดูคุ้นหน้ามากๆ เธอบอกว่าทำงานเป็นสาวออฟฟิศโรงงานนี้ ผมกับหมอนั่นหันมองหน้ากัน มันโรงงานกูนี่หว่า! พอหันกลับมาเท่านั้นแหละ น้องผู้หญิงสองคนมานั่งบนตักเราทั้งสองแล้ว น้องมากอดมาหอมผม ผมรีบจับตัวน้องนั่งเก้าอี้ดีๆ แล้วรู้สึกว่าในกระเป๋ามันสั่นๆ เอามือจับดูถึงรู้ว่าเป็นตะกรุดดอกนั้น ผมกับน้องคนนั้นนั่งดื่มคุยกันจนถึงเที่ยงคืน น้องผู้หญิงคนที่มานั่งตักผมชวนไปต่อที่ห้องเธอ […]